پژوهشگران بریتانیایی در یک پژوهش طولی 10 ساله که بر روی یک میلیون زن انجام پذیرفته و نتایج آن به تازگی در مجلة معتبر پزشکی لَنسِت چاپ شده است، نشان دادهاند که شادی، به خودیِ خود اثری مستقیم بر روی میزان مرگ و میر ندارد و این باور رایج ولی غلط که غم و فشار روانی به طور مستقیم سبب ناخوشی میشود، از پژوهشهایی ناشی میگردد که جایگاه علت و معلول را کاملاً با یکدیگر اشتباه گرفتهاند.
آنچه که میتواند سبب غم و اندوه شود سلامت ناکافی است که زندگی را تهدید میکند و به همین دلیل غم، با افزایش میزان مرگ و میر همبسته است. علاوه بر این، افراد سیگاری نسبت به غیرسیگاریها به غمگینتر بودن گرایش دارند. با این حال، پژوهشگران پس از توجه به عواملی همچون ناخوشیِ قبلی، سیگار کشیدن و سایر عوامل اقتصادی-اجتماعیِ مربوط به سبک زندگی، دریافتند که غم، به خودیِ خود با افزایش میزان مرگ و میر همبستگی ندارد. پژوهشگران 3 سال پس از ملحق شدن زنانِ شرکتکننده به پژوهش، برای آنان پرسشنامهای را ارسال کرده و از آنها درخواست نمودند تا سلامت، شادی، فشار روانی، احساسِ کنترل و احساس آرامش خود را مورد سنجش قرار دهند. از هر 6 نفر شرکتکننده 5 نفر چنین پاسخ دادند که به طور کلی شاد هستند و 1 نفر نیز خود را به طور کلی غمگین میدانست. اصلیترین تجزیه و تحلیلها 700000 هزار زن را با میانگین سنی 59 سال شامل میشد. در طی 10 سال بعدی، میزان مرگ و میر این زنان پیگیری شد و در این مدت، 30000 نفر از آنها مردند. پس از در نظرگرفتن هرگونه اختلافی که قبلاً در سلامت و سبک زندگی شرکتکنندگان وجود داشت، میزان مرگ و میر کلی در میان افراد غمگین با میزان مرگ و میر در میان کسانی که به طور کلی شاد بودند، برابر بود.
مانند نتایج سایر پژوهشها، غمگین بودن با عواملی همچون محرومیت، سیگار کشیدن، ورزش نکردن و زندگی نکردن با یک شریک همبسته بود. با این حال، قویترین همبستگیها نشان میداد که زنانی که پیش از این دارای سلامت ناکافی بودهاند، تمایل داشتند تا بگویند که غمگین، دارای فشار روانی، ناتوان از مدیریت خود و ناآرام هستند. این پژوهش آنقدر بزرگ است که مانع از آن میشود که غم و یا فشار روانی را یک دلیل مستقیم برای مرگ و میر در زنان بدانیم. نتایج به دست آمده برای مرگ و میر کلی، مرگ و میر ناشی از سرطان و بیماری قلبی نیز صادق است.
به گفتة پژوهشگران: «بیماری سبب اندوه شما میشود اما اندوه باعث بیماری شما نمیشود. حتّا در یک پژوهش 10 ساله که بر روی یک میلیون زن انجام پذیرفت، دریافتیم که غم و یا فشار روانی دارای تأثیری مستقیم بر روی میزان مرگ و میر نیست. بسیاری هنوز هم باور دارند که فشار روانی و یا غمگین بودن میتواند به طور مستقیم سبب ایجاد بیماری شود، اما چنین افرادی به سادگی جای علت و معلول را اشتباه میگیرند. البته افرادی که بیمارند، تمایل دارند تا نسبت به کسانی که سلامتند غمگینتر باشند اما این پژوهش نشان میدهد که شادی و غم به خودی خود هیچگونه اثر مستقیمی بر روی میزان مرگ و میر در زنان ندارد».
منبع: دانشگاه آکسفورد